ਮੈਂ ਚਾਰੇ ਦੀਵੇ ਬਾਲ ਕੇ
ਇੱਕ ਮਨ ਨੂੰ ਕੀਤਾ ਸਵਾਲ
ਹਰ ਸਾਲ ਹੀ ਇੰਜ ਹੋਵਂਦਾ
ਮੈੰ ਉਡੀਕਾਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ
ਕਦੇ ਚਾੜਾਂ ਚੁਲੇ ਤੌੜੀਆਂ
ਤੇ ਸੱਤ ਪੱਕਣ ਪਕਵਾਨ
ਤੇ ਮਨ ਨੂੰ ਦੇਵਾਂ ਤਸੱਲੀਆਂ
ਮੇਰਾ ਖੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਭਗਵਾਨ
ਨਹੀ ਓ ਲੋਕੋ ਮੇਰਿਓ
ਮੈੰ ਕਿੰਨੀ ਸਾਂ ਅਨਜਾਣ
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਘੁਪ ਹਨੇਰ ਸੀ
ਤੇ ਦੂਰ ਦੂਰ ਵੀਰਾਨ
ਅੱਜ ਝੂਠਾ ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਪਦਾ
ਤੇ ਝੂਠੇ ਹੋਏ ਫੁਰਮਾਨ
ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਝਿੰਜੋੜਾ ਮਾਰਿਆ
ਉਠ ਮਨ ਦਾ ਦੀਵਾ ਬਾਲ
ਤੂੰ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾ ਸਭ ਵਿਛੜੇ
ਨਫਰਤ ਦੇ ਪਰਬਤ ਢਾਲ
“ਰਾਜ” ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਪਲ ਸੋਹਣੇ
ਤੂੰ ਵੰਡ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਥਾਲ
ਦੋਸਤੋ ਅਸੀ ਮਨ ਵਿੱਚ ਰੌਸ਼ਨੀ ਕਰੀਏ ਕਿ ਸਾਡਾ ਅੰਦਰੂਨੀ ਹੇਨੇਰਾ ਦੂਰ ਹੋਵੇ
ਜਾਤ ਪਾਤ ਭੇਦ ਭਾਵ ਸਭ ਖਤਮ ਹੋਵਣ ਤਾਂ ਹੀ ਦਿਵਾਲੀ ਹੈਂ
-ਜਸਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਰਾਜ
